O anlara tanık olduğumda neler hissediyorum?

Baştan söylemem gerekirse,henüz bir çocuğum yok ve anneliğin nasıl bir duygu olduğunu henüz tatmadım..Fakat şahit olduğum anlar öyle derinden hissetmeme neden oluyor ki,her çekim ertesinde istediğim tek şey o minicik ellerden,ayaklardan benim de olması..

İlk doğum çekimimi hatırlıyorum da; öyle garipti ki mutluluktan havalara uçacakken diğer yandan ağlamak..Yaşadığım o heyecan,o huzur..Bunları tarif etmem mümkün değil..

Her kareyi aşkla ve gülümseyerek çekiyorum..Yaptığım iş öyle dinlendiriyor ki beni,bazen gözlerimden akan yaşlara engel olamıyorum..İlk duyulan ses..Bazen çığlık atıyorlar,bazen kedi gibi miyavlıyorlar :) O sessiz ameliyathane ortamını neşelendirip,ısıtmayı başarıyorlar..

Bazen öpücük atıyorlar,bazen de şaşkın şaşkın bakıyorlar..

İşimi yaparken en etkilendiğim kare ise bebeklerimin anne ile ilk teması..O an ruhani boyutta bir şey yaşıyorum..İçim titriyor,gözlerim doluyor ve çoğu kez annenin heyecanına ortak olup gözyaşlarımı tutamıyorum..

Deklanşöre her bastığımda heyecanım daha da artıyor..O minik eller ve ayaklar..Onlarda öyle derin anlamlar saklı ki bu işi yapma sebebim de verdikleri huzur..

Şuna bir bakar mısınız? (Daha fazla fotoğraf için galerimi ziyaret edebilirsiniz..Yükleme tarihine göre yerleştirme yapıyor..En yeniler,en sonda :) )

Küçücük burnu,daha açılmamış gözleri,sıkı eller ve öpücük atan dudaklar..Daha şimdiden harika pozlar veriyor :)